|
the opening
Wie dacht dat de crisis een remedie
was om de kunst wat meer te onttrekken aan de macht van de commercie
is er voorlopig aan voor de nobele gedachte.
En toch zijn er kunstenaars die dwars blijven liggen en het mechanisme
blijven uitdagen waarop de kunstmarkt floreert.
De Brit Merlin Carpenter bruuskeert de (schilder)kunst als geen
ander en niet toevallig circuleerde hij samen met Michael Krebber
als assistent van wijlen "enfant terrible" Martin Kippenberger.
De Brusselse galerie Dépendance organiseert nu "The
Opening" met Merlin Carpenter (1967) en dat vergde heel
wat moed van een galerie die in de schaduw van de andere Belgische
galeries het niet of nauwelijks met de eigen middelen kan rooien
en moet zien te overleven via een heel specifiek programma dat
ons kennis laat maken met vooral de bij ons nauwelijks bekende
en betere hedendaagse kunstenaars uit Duitsland !
Bij Dépendance waren onlangs opmerkelijke tentoonstellingen
te zien van onder anderen Michael Krebber, Josef Strau en Nora
Schultz - ferme "eigenzinnigaards" die vaak opduiken
in de context van internationale projecten.
De galerie moest van Merlin Carpenter op de vernissage zorgen
dat het afgesproken aantal onbeschilderde doeken tegen de muren
hing. Merlin Carpenter schilderde vervolgens "live"
en tijdens de druk bezochte opening op die maagdelijk witte doeken
op de cadans van de stuwende noise van de Amerikaanse musicus
Stefan Tcherepnin.
Aan de inkom stond een op straat "gevonden" zwarte
koffer met heel wat flessen Aldi-schuimwijn die fonkelden naar
het dorstige publiek.
In één beweging en met behulp van lange borstels
knalde Merlin Carpenter met een aantal flink gemikte verfstreken
de motieven van een glas met kers, een muzieknoot en de mededeling
"The Opening" op de doeken en deels op de muur van
de galerie.
Het vierde doek deelde als bij toeval even zijdelings mee in
de groene verf maar de andere kleinere doekjes in de galerie
liet Merlin Carpenter helemaal onaangeroerd.
De artistieke klus was op een paar minuten afgehandeld waarna
de discussies bij het publiek pas goed begonnen...
De galerie is de tijdelijke studio van de kunstenaar geworden
en de kunstenaar liet het publiek toe mee te kijken naar de realisatie
van het werk. Merlin Carpenter bedreef hier een publieke variant
op Action Painting - een haast onthutsende manier van non-schilderen
waarbij de motieven als het ware de essentie visualiseerden van
het lot van een kunstwerk in en binnen het systeem van de vrije
markt.
Het canvas werd op voorhand door de kunstenaar gehandtekend en
ook de prijzen werden vooraf afgesproken met de galerie. Hoe
ver kan een kunstenaar de grenzen tarten van de markt en wat
lokt deze militante houding uit bij een publiek dat soms met
open armen wacht op dit soort provocatieve en militante handelingen?
Daarbij kan worden aangestipt dat ook al in de jaren zestig en
zeventig (van de vorige eeuw) de verlichte bourgeoisie de subversie
met heel wat genegenheid en graagte koesterde. En dat is nu eenmaal
een merkwaardige paradox: bikkelharde industriëlen vielen/vallen
na hun kantooruren in de zachte fauteuils met kunstenaars die
er veelal een dieprood en antikapitalistisch discours op nahielden...
Het werd in hartje Brussel een zomers zwoele performance/opening
waarvan de achtergebleven "schilderijen" nu de essentie
tonen waar het om draait: de (sociale) opening, de (gratis) drank,
een (omkaderend) nootje geluid... en verder wachten op de collectioneurs
die dit soort kunst willen kopen als een investering in kunstwerken
die haaks in een andere richting uitkijken.
luk lambrecht
"The Opening" van Merlin Carpenter
loopt nog tot tot 17 september in galerie Dépendance,
Varkensmarkt 4 in Brussel.
http://www.dependance.be
|